Sınıf eylemleri? Başarılı İsviçre modeline zarar verir?

2020'nin başında Federal Konsey, medeni usul kanununun planlanan revizyonundan toplu yasal koruma olarak adlandırılan araçları kaldırdı. Sıklıkla talep edilen ve şüphesiz tüketiciler için gerçek avantajları olan sınıfsal eylemlerle ilgiliydi. Ancak dezavantajları da var, çünkü İsviçre hukuk sistemi boşuna başarılı bir model olarak adlandırılmıyor. Şimdi 2021'in sonuna kadar toplu davalara ilişkin ayrı bir yasa tasarısı sunulacak.

Aralık 2020'nin başında, Federal Tüketici Sorunları Komisyonu, sınıf eylemleri konusuyla ilgili bir tartışmaya davet etti. Anlamları ve anlamlılıkları ya da var olup olmadığı ile ilgiliydi. Ek olarak, aynı zamanda İsviçre çapında bir düzenleme yapılıp yapılmayacağı da açıklığa kavuşturulmalıdır. Ekonomi bu konuda pek olumlu değil ve geçmişte buna karşılık gelen önerilerle düzenli olarak mücadele etti. Medeni Usul Kanunun revizyonundan toplu tazminatın kaldırılmış olmasından memnun olmuştur.
Bununla birlikte, Federal Konseyin bu yılın sonuna kadar sınıf eylemleri konusunu ele alacak ayrı bir şablon hazırlaması gerektiği artık açıktır. Ekonomi, bu tür araçların uygulanmasını hâlâ reddediyor ve büyük olasılıkla buna şiddetle karşı çıkacaktır.

Servet sadece sınıf eylemleri olmadan mı?

Sınıf eylemlerini eleştirenler, İsviçre'nin ancak başarılı bir model haline gelebileceği, çünkü kolektif yasal koruma olmadığı görüşündedir. Ülkenin refahı, işleyen bir ekonomiden kaynaklanıyor ve bu olmadan iş, altyapı ve sosyal güvenlik olmayacak. Dolayısıyla tam olarak bunu sürdürebilmek için önceki başarılı modelde hiçbir şeyi değiştirmemek gerekiyor. Eleştirmenlere göre, usul hukukuyla da ilgili olan dengeli yasama bunlardan biridir. Hatta söz var mı? Düşman görüntüleri? ve sınıf eylemleri söz konusu olduğunda "önyargı". Bu nedenle, birkaç İsviçre şirketi yanlış davrandığı için yasayı değiştirmek yanlıştır. Ekonominin bu kara koyunlarına karşı ceza hukuku zaten var ve onu değiştirmek için hiçbir neden yok. Çünkü: İsviçre'de, diğer ülkelerde yaygın olmayan şirket ceza hukuku da vardır. Ek olarak, şikayetleri önlemeyi amaçlayan denetim kanunu dikkate alınmalıdır. Birçok anlaşmazlığın profesyonelce, ucuza ve hepsinden önemlisi hızlı bir şekilde çözülebildiği ombudsman sisteminden de bahsedilmelidir. İş dünyasının sorumluları şimdi soruyor: Toplu yasal koruma entegre edilecek diye bütün bunlardan gerçekten vazgeçilmeli mi?

Tüketiciler sorumlu

Ancak, geçerli yasaya karar veren tek başına ekonomi değildir; tüketiciler genellikle en büyük kaldıraca sahiptir. Her durumda, genellikle farkında olduklarından çok daha fazla haklara sahiptirler. Şirketlerin başarılı olmaya devam edebilmeleri için iyi bir üne ihtiyaçları vardır veya bu ilk etapta mümkün olur. Şirketler itibarlarını tüketicilerden alıyor mu? İyi bir itibarı reddederlerse, şirket gelecekte kötü durumda olacaktır. Bazı endüstriler de öz düzenleme açısından iyi organize edilmiştir. Tüketiciler muazzam bir kaldıraç kullanır ve şirketlerin suistimalini halka açık hale getirebilirler. Bunun bir örneği, bir şirket değerlemesinin mümkün olduğu çeşitli İnternet platformlarıdır. Bazı durumlarda, şirketlerin tüketicilere göre korunma olasılığı daha yüksektir ve tamamen yasal bir bakış açısıyla, bu platformlar her zaman ideal olarak konumlandırılmamaktadır.

Sonuç: iki ucu keskin kılıç olarak kolektif yasal koruma

Bir yandan, tüketiciler bu hakları uygulamak için gittikçe daha fazla hak ve daha fazla fırsat talep ediyor. Öte yandan, sınıf eylemleri olanağı sunan toplu bir hukuk sistemi talebiyle kendilerini tehdit altında gören şirketler var. İkincisi, tüketicilerin şirketleri istenen yöne yönlendirmek için zaten yeterli kaldıraca sahip olduğunu varsayar. Pek çok tüketicinin zarar gördüğü ve tazminat alınmadığı VW emisyon skandalı gibi davalar, büyük olasılıkla toplu dava davası talebinde belirleyici olacaktır. Burada sınıf eylemi olasılığı, tüketiciler için daha fazla adaletle sonuçlanırdı. Buna göre, her iki taraf da anlaşılacak ve toplu tazminatın hem talebi hem de reddi anlaşılır hale gelecektir.